Wyspy Owcze - ostatnia dzika ostoja Europy

Wyspy Owcze to jeden z najpiękniejszych zakątków Europy. Ich archipelag zajmuje powierzchnię porównywalną do woj. lubuskiego, a zamieszkuje je niewiele ponad 50 tysięcy mieszkańców. Mimo tak niedużej powierzchni oferują ogrom wrażeń, związanych przede wszystkim z połączenia niesamowitych widoków, gdzie góry praktycznie łączą się z morzem. A do tego wodospady wpadające do morza nawet z kilkusetmetrowych klifów.

Pastwiska, klify oraz góry, jako główne składowe krajobrazu

Na Wyspach Owczych, trudno jest spotkać widok pozbawiony pastwisk. Brak drzew to zasługa przede wszystkim wietrznej pogody. Natomiast dzięki wyspiarskiemu klimatowi, łąki mogą być wypasane przez cały rok, ponieważ temperatura rzadko spada tam poniżej 0 stopni. A jest je czym wypasać, ponieważ na Wyspach jest więcej owiec (73-75 tysięcy), niż ludzi (ponad 50 tysięcy). Ich liczba jest ściśle kontrolowana prawem jeszcze z XIII wieku - ich nadmiar mógłby wpłynąć bardzo niekorzystnie na panujący tam ekosystem.

Kilkusetmetrowe klify oraz malowniczo spadająca z nich woda w postaci wodospadów to zasługa procesów geologicznych. Wyspy tworzą powulkaniczne bazalty, porośnięte trawiastą roślinnością oraz niedużymi krzewami. Dlatego podczas wycieczki na Wyspy Owcze, często spotykanym widokiem, są tzw. lawowe pola bazaltowe w budowie przypominające schody. Rzeki i kaskady wodospadów wymywają i głęboko wrzynają się w glebę, tworząc unikatowy krajobraz.

Architektoniczne perełki Wysp Owczych 

Jednak Wyspy Owcze to nie tylko fascynujący świat przyrody, ale także piękna architektura. Pierwsi irlandzcy osadnicy zasiedlili Wyspy już w VII wieku i kolejno przechodziły w ręce wikingów, norwegów, by ostatecznie w 1380 roku trafić pod protekcję Danii. Na okres wikingów datuje się jeden z najstarszych na stale zamieszkałych budynków z drewna na świecie, czyli Kirkjubøargarður we wsi Kirkjubøur, nieopodal stolicy kraju, tj. Thorshavn. Nieco starszy, bo średniowieczny zabytek znajdujący się w tej miejscowości to Katedra Św. Magnusa - jedyny budynek w stylu gotyckim z tamtego okresu.

Farerczycy jako społeczeństwo typowo wyspiarskie, wznieśli także przepiękną latarnię morską Mykines Hólmur Lighthouse na zachodnim brzegu wyspy Mykines. Zobaczyć ją można np. podczas 6-dniowej wycieczki organizowanej przez biuro podróży Łachmański Travel. Jednym z punktów tej podróży, jest także Funnings kirkja - malowniczy kościół powstały w połowie XIX wieku, z charakterystyczną białą wieżą i zielonym, pokrytym trawą dachem.